REKREASYON YÖNETİMİNDE KARAR VERME

 

Karar verme, var olan seçenekler arasından en uygun hareket biçiminin seçilmesidir.

 Yöneticilerin temel görevi karar vermektir.

 Organizasyonun hangi kademesi olursa olsun, hangi konularla uğraşılırsa uğraşılsın, yöneticinin vazgeçemeyeceği en önemli iş karar vermektir.

 Bununla birlikte yöneticiler devamlı bir şekilde, ne yapılacağını, kimin yapacağını ve ne zaman nerede ne şekilde yapılacağını seçmek durumundadır.

Karar verme, var olan seçenekler arasından en uygun hareket biçiminin seçilmesidir.

Faaliyet gösteren örgütlerin başarısı, büyük ölçüde yöneticilerin alacağı kararlara ve bu kararların isabet derecesine bağlıdır.

 Kısıtlı örgütsel kaynakların verimli bir şekilde kullanılması her şeyden önce, yöneticilerin alternatif çözüm yollarından birisinin ya da diğerinin seçimi niteliğinde alacağı kararla sağlanmaktadır.

  Alınan kararların örgütün başarısına ilişkin bir ölçüt olması nedeniyle, karar verme oldukça önemli bir konuma sahiptir.

 Doğru ve yerinde verilen kararlar, işletmeyi her zaman başarıya götürür ve saptanan amaçlara ulaştırır.

 Hatalı bir karar ise işletmeye ek maliyet gideri yükleyebilir ve hatta işletmenin ekonomik sistemde yok olmasına neden olabilir.

 Yöneticiler birçok karar verir.

 Bu kararlar karar verme metodunun açık ve anlaşılır olması için çok önemlidir.

Kararlar, üç sınıfa ayrılabilir.

Bunlar, kurumsal ve kişisel kararlar, temel ve rutin kararlar, programlanmış ve programlanmamış kararlardır.

 Kurumsal ve kişisel kararlar; kurumun üyesi olarak değil, şahıs olarak yöneticiye bağlı bir karardır.

Böyle kararlar bir başkasına devredilemez.

 Temel ve rutin kararlar: Temel kararlar, örgütün uzun süreli yükümlülüklerini ilgilendiren ve refahını önemli şeklide etkileyebilecek kararları içermektedir.

 Rutin kararlar ise, işletmenin sürekliliğin sağlamak adına alınan ve genelde günlük işlemleri kapsayan kararlardır.

 Temel kararlara göre daha az öneme sahip olan kararlardır.

 Programlanmış ve programlanmamış kararlar:  Programlanabilen kararlar, rutin, tekrarlanan, karar süreci içinde rosedürleri belirlenebilen, kişiden ziyade sistemi vurgulayan özellikteki kararlardır.

 Programlanamayan kararlar ise daha çok kişiye bağlı olan, prosedürlere bağlanması zor olan, yaratıcılığın ağır bastığı ve çoğu kez bilinmeyenlerle dolu bir ortamda yapılan stratejik nitelikteki seçim işlemi ile ilgilidir.

Kararlar; kurumsal ve kişisel kararlar, temel ve rutin kararlar, programlanmış ve programlanmamış kararlar olarak üç sınıfa ayrılabilir.

 Yönetimde karar verme; nedenleri, potansiyel karar seçeneklerini, bu seçeneklerin sonuçlarını ve bu seçenekler arasından seçim yapılmasını içeren bir süreç olarak düşünülebilir.

 Diğer alanlarda olduğu gibi rekreasyon yönetiminde de karar verme bir süreçtir ve bu süreç belirli aşamalardan oluşmaktadır.

 Karar verme süreci şu dokuz aşamadan oluşmaktadır:

 1.    Problemin tanımlanması:

 Problemin tanımlanması çok basit görünmesine rağmen çoğu zaman yapılması en zor olan şeylerden biridir.

 Problem spesifik olarak tanımlanırsa çözümün bulunması oldukça kolaylaşır.

 Ayrıca verilen kararın, neye ulaşmak istediği açık bir şekilde belirlenmelidir.

 2. Problemin nedenlerinin belirlenmesi için bilginin toplanması ve incelenmesi:

 Hangi gerçeklere ve bilgilere ihtiyaç duyuluyor?

 Bu bilgiler ne zaman gerekiyor?

Kısıtlar ve diğer sınırlayıcı faktörler neler? vb. sorulara bu adımda cevap verilmelidir.

 3. Başkalarına danışmak ve onların fikirlerini almak:

 

Başka insanlar düşüncelere farklı şekilde bakabilir.

 Rekreasyon yöneticileri, alınan kararların kimi etkileyeceğini ve bunun olası sonuçlarını oluşturulan gruplarla tartışarak belirlemelidir.

 

4. Seçeneklerin ve alternatiflerin belirlenmesi:

 

Yapılabilecek tüm eylemlerin değerlendirilmesi gerekmektedir.

 Beyin fırtınası yapılarak, istenilen sonuçlara ulaşmanın farklı yolları bulunabilir.

5. Kararın yol açacağı etkilerin değerlendirilmesi:

 

Yapılan uygulamalar problemi çözebilir ancak daha büyük problemlere de yol açabilir.

 Bu bağlamda rekreasyon yöneticisi, alacağı kararın etkilerini uzun vadeli düşünmelidir.

 6. Kararın alınması ve eyleme geçilmesi:

 

Alınan kararlar açık ve kesin olmalıdır.

 7. Kararın iletilmesi:

 

Karar ilgili kişilere iletirken, yönetim hakkaniyetli bir şekilde davranmalıdır.

 Kararın alınmasında çalışanlar da dâhil olmuşlarsa bu çok daha kolay bir şekilde gerçekleştirilebilir.

 Kararın iletilmesi özen, zamanlama ve hassasiyet içermelidir.

 Daha önemlisi, kararın neden alındığı iyi açıklanmalıdır.

 Bazı rekreasyon yöneticileri çalışanları iyi bir biçimde bilgilendirmelerine rağmen müşterilere bu kararın neden alındığını açıklamamaktadırlar.

Bunun nasıl yapıldığı da çok önemlidir.

  Çalışanları bilgilendirirken bu durum kolektif olarak ele alınmalı, açık ve dürüst bir şekilde dedikoduya ve yanlış anlaşılmalara meydan vermeden alınan karar açıklanmalıdır.

 

8. Kararın uygulanması ve izlenmesi:

 

Bu adım insanların birlikte bilgilendirilmesini ve kararın yazılı bir şekilde ifade edilmesini içerir.

9. Değerlendirme, geri besleme ve değişikler:

 

En tartışmalı kararların bile başarılı olup olamayacağını görmek için zamana ihtiyaç vardır.

En iyi hazırlıklar bile kötü kararların alınmasına neden olabilir.

 Eğer alınan kararın yanlış olduğu kanıtlanırsa, yöneticilerin cesaretle bunu kabul etmesi ve yeniden denemesi gereklidir.

 Yönetim işlevlerinin tamamı yöneticinin öngörmek, karar vermek, geliştirmek işlemlerini yapma yeteneğine bağlıdır.

Diğer yöneticilerde olduğu gibi rekreasyon yöneticileri de sürekli olarak farklı şekillerde karar vermek durumundadır.

 Rekreasyon yöneticisinin işi, düşünsel becerileriyle seçimler yapmak ve yargılamaya ve yönergelere dayanan akılcı kararlar almaktır.

 Bununla birlikte yönetim hiyerarşisine göre farklı düzeylerde yer alan rekreasyon yöneticilerinin almak zorunda oldukları kararlar farklılıklar gösterecektir.

 Rekreasyon yönetiminin en alt seviyesinde bulunan alan yöneticileri, genellikle rekreatif faaliyetlerin sağlıklı bir biçimde devamlılığını sağlamak üzere, yoğun şekilde rutin ve programlanmış kararlar alırlar.

 Orta düzey yöneticiler ise rekreasyon aktivitelerinin yönetimi ve özellikle koordinasyon aşamasında, genellikle karşılaşılan sorunlar karşısında programlanmamış kararlar almak durumundadırlar.

Rekreasyon yönetiminin başında bulunan üst düzey yöneticiler; yönetim fonksiyonlarının yerine getirilmesi ve rekreasyon merkezlerinin planlanması gibi kritik konularda temel ve kurumsal  kararlar almak durumundadırlar.

Rekreasyon yönetiminde; alan yöneticileri de dâhil olmak üzere, diğer alanlarda olduğu gibi büyük kararların başkalarına danışarak alınması büyük önem arz etmektedir.

Bu nedenle yöneticilerin, karar alma sürecine grupların dâhil edildiği bir işteki grup davranışlarını anlayabilecek yetenekleri geliştirmeleri gerekmektedir.

Ne tarz davranışlar grubun birlikteliğini pekiştiriyor ve grubun ortak kaynaklarının ve güçlerinin daha iyi kullanılmasını sağlıyor?

Ne tarz davranışlar ise grubun dikkatini dağıtıyor ve grubu amaçtan uzaklaştırıyor?

Yöneticinin bu sorulara cevap verebilmesi gerekmektedir.

 Oluşturulan gruplar birincil ve ikincil olarak ikiye ayrılabilir.

Birincil gruplar ortak bir görev için bir araya gelmiş, daha az kişiden oluşan gruplardır ve bu kişiler genelde birbirini tanıyan birbiriyle iletişimi olan kişilerden oluşurlar.

 İkinci gruplar ise daha fazla kişiden meydana gelirler ve hiçbir üye bir diğeri hakkında tam bir yargıya sahip değildir.

 Gruplar bu sınıflandırmanın dışında oluşturulmalarına göre resmi ve gayri resmi olarak da ikiye ayrılabilirler.

 Gruplarla ilgilenen bir rekreasyon yöneticisi, birincil grubun davranışlarını anlamalı ve onların standartlarına, geleneklerine ve ortak ihtiyaçlarına saygı göstermelidir.

 Birlikte çalışan, yeni gelen üyeleri çabuk kabullenen ve iyi ilişkilerini koruyabilen gruplar, yönetimsel amaçlara ulaşılmasına yardımcı olurlar.